بررسی بروز ترومبوآمبولی وریدی در بخش مراقبتهای ویژه یک بیمارستان آموزشی در تهران

سابقه و هدف: ترومبوآمبولی وریدی یکی از شایعترین مشکلاتی است که در بخش مراقبتهای ویژه می‌تواند وضعیت عمومی بیمار را پیچیده‌تر نماید. هدف از این مطالعه تعیین میزان بروز این عارضه در بیماران بستری در ICU بیمارستان امام حسین بود. مواد و روشها: این تحقیق به روش مقطعی روی کلیه بیماران بستری در ICU بیمارستان امام حسین در محدوده زمانی 86-1385 انجام گرفت. سن، جنس، بیماری زمینه‌ای و روش درمانی آنها مشخص و ثبت گردید. تشخیص ترومبوآمبولی با شک بالینی و با تأیید سونوگرافی داپلر بود. بیماران پرخطر مطابق معیار WELL's تعیین شده و داروی پروفیلاکسی دریافت نموده و ارتباط آن با بروز آمبولی تعیین و مورد قضاوت آماری قرار گرفت. میزان بروز آمبولی و مرگ و میر در نمونه‌ها تعیین و میزان واقعی آن برآورد گردید. یافته‌ها: از 339 بیمار، 14 نفر (1/4%) ترومبوز وریدی پیدا کردند. 5 نفر (7/35%) از آنها دچار آمبولی ریه شدند که 3 نفرشان (4/21%) فوت کردند (2 نفر از سرویس جراحی عمومی و 1 نفر از سرویس جراحی اعصاب)؛ مرگ و میر ناشی ازآمبولی در کل بیماران 89/0% بود. از بین این 14 نفر فقط 5 نفر (7/35%) داروی پروفیلاکسی دریافت کرده بودند و هیچکدام از 3 بیمار فوت شده پروفیلاکسی دریافت نکرده بودند. بر اساس بیماری زمینه ای، 4 نفر در سرویس جراحی عمومی، 6 نفر در سرویس جراحی اعصاب، 3 نفر در سرویس ارتوپدی، و 1 نفر در سرویس داخلی بستری بودند. روش پروفیلاکسی در تمام موارد هپارین و انوکساپارین بود، یک مورد هم فیلترگذاری در ورید اجوف تحتانی انجام شد. نتیجه‌گیری: به نظر می‌رسد بروز ترومبوآمبولی وریدی و مرگ و میر ناشی از آن در ICU قابل پیش‌بینی بوده و نیز به نظر می‌رسد که انجام پروفیلاکسی در بیماران پرخطر احتمالاً می‌تواند از آمبولی ریوی گسترده و مرگ و میر ناشی از آن جلوگیری کند.